De gevoelens van het kind
Ons kleine geheimpje...
De dader beheerst dikwijls vloeiend de overgang van liefkozingen die het kind leuk vindt naar een misbruik. De meisjes en jongens voelen dat er iets niet in orde is, zijn verward en ontdaan, geloven echter dat ze het mis hebben, hopen dat dit rare gedrag van de volwassene snel voorbij zal zijn. Meestal durven ze zich niet te verzetten, misschien omdat ze van de dader houden, omdat ze hem vertrouwen, omdat ze geleerd hebben te gehoorzamen. In deze situatie zendt ieder kind echter signalen von ongenoegen en verzet uit.
Als het sexuele misbruik doorgaat, nemen angst en afkeer toe. De dader praat het kind schuldgevoelens aan. Hij zegt misschien: Je wilt dat toch ook! Je hebt je toch niet verzet!
Vele meisjes en jongens hebben geleerd, dat volwassenen altijd gelijk hebben en zoeken dus de schuld bij zichzelf: Wat heb ik verkeerd gedaan dat hij zoiets met mij doet?
De meisjes en jongens schamen zich omdat ze denken dat ze vies zijn. Ook dat gevoel wordt bewust door de dader veroorzaakt. In de loop van de tijd verliezen de kinderen het vertrouwen in andere mensen, ze zijn altijd op hun hoede, altijd wantrouwend. Maar ze verliezen ook het vertrouwen in zichzelf omdat ze vaak aan hun eigen waarnemingen twijfelen. De dader zegt: Wat we doen is mooi. Het kind voelt: Het is walgelijk en doet pijn. Omdat het kind afhankelijk is van de volwassene, is het gedwongen, hem te geloven en denkt: Hij heeft gelijk en ik fantaseer.
Vaak zijn betrokken meisjes en jongens helemaal verscheurd in hun gevoelens. De dader besteedt aandacht aan hen, onderneemt veel met hen, geeft cadeautjes of brengt veel van zijn tijd met hen door. Ze houden ervan verwend te worden en hebben tegelijkertijd een hekel aan de sexuele schending, denken echter dat ze de toewijding zo moeten betalen.
Het meisje of de jongen leeft constant in angst en onzekerheid, voelt zich hulpeloos en machteloos uitgeleverd aan de verschrikkelijke schendingen, en denkt bovendien nog dat het er zelf verantwoordelijk voor is. In deze situatie probeert de dader het kind met alle middelen er aan te hinderen om iemand anders in vertrouwen te nemen.
Hij chanteert met liefde en toeneiging:
Je houdt toch van me. Als je erover praat wordt ik ziek, ... ben ik heel bedroefd, moet ik de gevangenis in.
Hij ontvreemdt het meisje of de jongen van zijn intiemste vertrouwenspersoon:
Als je erover praat, houdt papa niet meer van je, ...wordt je in een tehuis geplaatst, ...sterft je moeder van verdriet.
Hij creeert nog meer schuldgevoelens:
Als je erover praat , gaat iedereen slecht over je denken, niemand zal meer iets met je te maken willen hebben. Iedereen zal denken dat je liegt.
Hij dreigt:
Als je erover praat, sla ik je dood.
Hij maakt het kind bang:
Als je erover praat, zal ik je hamster vermoorden.
De dwang het verschrikkelijke geheim te bewaren drukken in hoogste mate op de betroffen kinderen. Als er bovendien in de omgeving van het meisje of de jongen, b.v. in de kleuterschool, op school of in de familie niet adequaat over sexualiteit, geweld of zelfs sexueel geweld wordt gesproken, dan geloven velen van de betrokken meisjes en jongens dat zij de enige zijn die sexueel geweld overkomt. Ze voelen zich eenzaam en alleen, door de hele wereld aan hun lot overgelaten. En als ze desondanks toch nog de moed opbrengen iets te zeggen of aanteduiden, worden ze vaak niet geloofd.
